Co zawiera książka “Mały Książę i nie tylko”?
To kolorowo ilustrowana książka w spiralowanej oprawie. Posiada tekturową podstawkę, umożliwiającą jej postawienie np. na biurku. Jest jak przyjaciel. Przekładając kartkę, każdego dnia znajdziesz inny cytat, który przypomni oczywiste prawdy, podpowie, jak żyć, czy skłoni do refleksji nad sobą. Niewątpliwą zaletą tej książki jest jej uniwersalność. Jest dla każdego bez względu na wiek czy płeć. To kalendarz wieczny!
ANTOINE DE SAINT-EXUPÉRY – (1900- 1944), francuski pisarz i lotnik, znany na całym świecie jako autor Małego księcia, jednej z najpoczytniejszych książek w historii literatury. Pisarz urodził się w Lyonie, w arystokratycznej rodzinie. Początkowo naukę pobierał u jezuitów, w późniejszym czasie studiował architekturę w ASP w Paryżu. Już we wczesnej młodości przyszły pisarz zafascynowany był samolotami. Od lat 20-tych służył jako pilot w lotnictwie, a po wybuchu II wojny światowej również jako pilot wojskowy. Lotnicze doświadczenia znalazły swe odbicie w praktycznie całej jego twórczości literackiej. W 1943 roku ukazał się Mały książę, Saint-Exupery treść swego dzieła ozdobił własnoręcznymi rysunkami. Zginął podczas misji 31 lipca 1944 roku. Jego najbardziej znane publikacje to: Lotnik, Poczta na południe, Nocny lot, Pilot wojenny, Ziemia, planeta ludzi.
Fragmenty Małego Księcia:
Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie usłyszycie:, „Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubi się bawić? Czy zbiera motyle?” Oni spytają was: „Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec?” Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu. Jeżeli mówicie dorosłym: „Widziałem piękny dom z czerwonej cegły, z pelargoniami w oknach i gołębiami na dachu” – nie potrafią sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: „Widziałem dom za sto tysięcy franków”. Wtedy krzykną: „Jaki to piękny dom!”
[…]
Jesteście piękne, lecz próżne – powiedział im jeszcze. Nie można dla was poświęcić życia. Oczywiście moja róża wydawałaby się zwykłemu przechodniowi podobna do was. Lecz dla mnie ona jedna ma większe znaczenie niż wy wszystkie razem, ponieważ ją właśnie podlewałem. Ponieważ ją przykrywałem kloszem. Ponieważ ją właśnie osłaniałem. Ponieważ właśnie dla jej bezpieczeństwa zabijałem gąsienice (z wyjątkiem dwóch czy trzech, z których chciałem mieć motyle). Ponieważ słuchałem jej skarg, jej wychwalań się, a czasem jej milczenia. Ponieważ… jest moją różą.