Wydobywająca się woń z rany na czole Siostry Rity odpychała nawet przydzelony siostry pielęgniarki. Z tego też powodu Ritę często odwiedzała kuzynka.

Kiedyś Rita poprosiła ją o przyniesienie róży z krzaka rosnącego w ogrodzie, którym się kiedyś zajmowała. Ziemię pokrywał śnieg, więc wszyscy myśleli, że chora majaczy. Jej kuzynka jednak poszła i wbrew oczekiwaniom wszystkich znalazła piękną różę o wspaniałym zapachu. Zerwała ją i przyniosła dla Rity.

Najprawdopodobniej sadzonka tej róży rośnie w klasztornym ogrodzie do dnia dzisiejszego.

Na pamiątkę tego wydarzenia każdego roku, w rocznicę śmierci – 22 maja, we wszytskich miejscach kultu Świętej Rity odbywa się nabożeństwo “Błogosławieństwa Róż”.(…)

Jednym z pierwszych cudów za przyczyną Świętej Rity jaki się dokonał, dotyczy pewnego wiejskiego stolarza. Ów stolarz nie mógł już wykonywać swojego zawodu, gdyż miał sparaliżowaną dłoń.

Prosił Siostrę Ritę, która była już umierająca, aby pomodliła się za niego i prosiła Zbawiciela o cud. Przyrzekł, że jeśli spełni jego prośbę, wykona dla niej trumnę. Po modlitwie stwierdził, że czuje swoją rękę, może nią poruszać.

W kilka dni po śmierci Rity, liczba cudów za jej przyczyną ciągle wzrastała. Chciano pochować zmarłą, zauważono, że ciało jej było nienaruszone i wydzielało piękny zapach. Postanowiono nie składać go w ziemi, tylko w klasztornej kaplicy.