Uzdrowić rany, aby odnaleźć własną misję

Name: Uzdrowić rany, aby odnaleźć własną misję
SKU: UzdrRany
Price: 16.00 PLN
Availability: InStock

16.00 zł

Ta książka jest zaproszeniem, by wyruszyć w drogę. Tym, który zaprasza jest Jezus. On jest „współczującym wędrowcem”, który pozwala nam dotykać swoich ran, a „w Jego ranach jest nasze zdrowie” (Iz 53, 5.)
Wyruszając w drogę stajemy się podobni do Niego i nasze wewnętrzne zranienia stają się źródłem błogosławieństwa. Przez nasze rany wylewa się Boża miłość na tych, którzy jej potrzebują. Wyrusz w tę drogę i pozwól Zmartwychwstałemu rzucić światło na twoje rany.

Na stanie

Opis

“Jeśli nie zaakceptujemy naszych ran i nie umieścimy ich w ranach Odkupiciela, będziemy zdominowani przez demony strachu, poczucia winy i gniewu.

Te negatywne siły przeważają w życiu tych, którzy nie stawili czoła własnym cieniom! Ciemność jest niebezpieczna tylko wtedy, gdy w nią nie wejdziemy.

Musimy zaprzyjaźnić się z naszymi ciemnymi stronami i wyrwać je z ciemności,

aby umieścić je w świetle Chrystusa Zmartwychwstałego.”

Twoje rany są miejscem, w których może dokonać się niezwykłe spotkanie z Jezusem, który zraniony wstąpił do chwały Ojca i przez swoje Rany otworzył nam Niebo. Twoje rany zjednoczone z Ranami Jezusa, przemienią się w Twoją drogę, Twoją misję, przekleństwo zostanie zamienione w błogosławieństwo, a w końcu zaprowadzą Cię one do domu Ojca, tak samo jak Piotra, którego raną było zaparcie się Mistrza, a przecież kochał Go więcej niż inni…

Fragment książki:

Najlepiej jest zprzyjaźnić się z ranami, czy jak niektórzy autorzy piszą: z naszymi cieniami. Bo jak mówi Pan w ewangelii św. Mateusza, dobre nasiona i chwasty rosną razem i nie mogą być całkowicie oddzielone – aż do żniw!

Dlatego więc mamy zawrzeć pokój znaszymi ranami i ciemną stroną nas samych, czy to będą rany zadane nam z jakiegokolwiek powodu, czy to przez rodzinę, społeczeństwo, czy też przez wspólnotę religijną. Bo jeśli nie przyjmiemy ran i nie zaakceptujemy ich tak na prawdę, to będziemy projektować je na inne osoby i będzie to negatywnie wpływać na nasze relacje z innymi ludźmi.

Jeśli pokochamy własne rany, jeśli nauczymy się je akceptować i zapomnieć o nich, wtedy i one nam wybaczą.

Jeśli jedak atakujemy własne rany i nienawidzimy, żyjąc w całkowitej ich negacji, w końcu zaatakują nas znowu. (…)

Kto przyjął swój stan ososby zranionej i przyjął dar miłości Bożej, został uwolniony i zostaje posłany, aby kontynuować dzieło odkupienia. Jesteśmy powołani do tego, by być współczującymi pielgrzymami. Współczucie, współcierpienie wypływają wtedy z głębi nas samych, z miejsca gdzie znaleźliśmy miłość Boga do nas.

Spis treści:

Wstęp

Zaprzyjaźnić się z własnymi ranami

Rany

Rany pierwotne

Moja osobista historia

Rany w naszej rodzinie zakonnej

Rozpoznać i zidentyfikować nasze rany

Zaprzyjaźnić się z własnymi ranami

Historia dwóch mnichów

Rana staje się darem

Abraham: wygnaniec i błogosławiony